Vandaag

Mama,


Vandaag stond ik in de gure wind op het station.


Daar zag ik hoe een klein kind in de armen van zijn ouder sprong.


Het verdriet kwam me binnen en achter mijn zonnebril schoten mijn ogen vol.


Van alle passanten om mij heen zag niemand mijn prikkende ogen en mijn leed.


Het was de eenzaamheid en het gemis die mijn ziel zo intens pijn deed.


Het liet me denken aan vroeger,
toen ik als kind altijd zo blij was om je te zien.


Maar vooral liet het me denken aan hoe erg ik je mis.