pesten

Eens groeide er een meisje op dat vrolijk was, gelukkig en speels,
Danste en ze zong luidkeels.
Super lief en eens zo zacht,
Zo uniek als zij is, zo bijzonder als de pracht van de nacht.

Maar het mocht niet zo zijn,
Dit meisje voelt stille leegte, stil verdriet en is overspoeld door pijn.
Door alles wat zij heeft meegemaakt,
Is zij door alles, van pesten tot bijna aan de dood, flink geraakt.

Stille leegte en stil verdriet overspoelt mij,
Dat maakt me absoluut niet blij of vrij.
Hopend dat dat meisje van vroeger terugkomt,
Zodat mijn leven me weer verwelkomt.

Stille leegte, stil verdriet,
Diep in mij en er is niemand die het ziet.
Ooit, als dit niet ophoudt, hou ik het zo voor gezien,
Terug schuilhoudend achter een masker, is dit wat ik verdien?