Laten we het zonder elkaar proberen

Wat liepen wij toch veel, samen hand in hand..
Je besliste alles voor me, overspoelde mn verstand.
Ik vond het prima en liet me leiden door jouw kennis..
Ik schold nooit op je, want dat voelde echt als schennis!

Op moeilijke punten droeg je me, zo kon ik weer door..
En wist ik niet waar ik gaan moest, ging jij me altijd voor!
Altijd was je bij me, waar de mensen me ook zagen..
Ze durfden niet eens.. naar jouw aanwezigheid te vragen!

Jarenlang liepen we tezamen, als stel door heel het leven.
Jij wist me ook op alle punten kracht en moed te geven.
En zat ik weer eens ten einde raad met de handen in het haar.
Stapte jij op me af en zei: lieve schat, sta op, kom nu maar!

Een onafscheidelijk duo, nooit week je van mn zijde..
Weet dat jouw aanwezigheid, mij echt steeds weer verblijde..
Hoe lelijk je ook was, hoe zwaar je dan ook woog..
Ik hield van je, de reden, dat ik je nooit bedroog!

Maar ’k heb je iets te zeggen, waar jij wel van zal schrikken.
De laatste tijd voel je beklemmend, het is of ik ga stikken!
Word alsjeblieft niet boos, zo is het niet bedoeld..
Ik hoop niet dat je dit.. als persoonlijke aanval voelt.

Maar ik wil echt verder zonder jou.. heus, ik ga me redden..
Ik zal je niet vergeten.. nooit! Daar wil ik wel om wedden!
Maar loop toch alsjeblieft, tien stappen achter mij..
Laat me gaan en gun me toch, die vrije plaats hier aan mn zij..

Maar.. voel je nooit verlaten, ik blijf wel aan je denken..
Af en toe sta ik stil en zal je dan, alle aandacht schenken!
Verleden, ik heb van je geleerd, wat geen mens me ooit zal leren..
Weet je, laten we het gewoon een poosje.. zónder elkaar proberen!